De Slager en de Muis
Zijn bakkers tot meer schoonheid in staat dan slagers? Lees mijn huiveringwekkende ervaring met het slagersvak.
Ooit woonde ik in een klein gehorig schipperswoninkje in Groningen. In het huisje ernaast had de buurman de voorkamer ingericht als slagerij. Achterin de winkel stond een badkuip. Die gebruikte de slager om het vlees te bewaren. Elke zaterdagavond haalde hij het vlees eruit en ging hij, samen met zijn vrouw, in bad. Ze wasten zich, ze maakten er ruzie of ze bedreven de liefde, ofwel soms stond zij hem toe. Daarna ging het vlees er weer in. Aan koeling deden ze niet.
Maar op een goede dag liep er een muis door de winkel. De slager pakte een kartonnen doos en ging op jacht. De klanten wachtten wel even. Na verloop van tijd had hij de doos op de kop over de muis gezet. Daarna schoof hij de doos op een vlakke plaat en klaar was de slimme slager, zou je zeggen. Nee, wat deed hij, hij droeg het geheel voorzichtig naar buiten en zette het midden op de stoep, voor de winkel. Vervolgens haalde hij een slagersmes en stak recht van boven ettelijk malen door het karton naar beneden.
De klanten verzamelden zich, samen met voorbijgangers, waaronder ik, verbijsterd om het tafereel heen. Na enige tijd hoorden we een vreselijk gekerm uit de doos. De slager bekeek het slagveld door de doos iets op te lichten. De muis zag zijn kans om de hel te verlaten en rende als een speer, op drie poten, door de nog geopende winkeldeur, weer naar binnen. Een bloedspoor verraadde waar hij heen was gevlucht: via de vitrine naar de badkuip. Maar het bloedspoor vermengde zich in de badkuip tussen het rood van de vleeswaren. De muis was verdwenen en zal gestorven zijn tussen het vlees.
Opgelost? Ja, maar de toeschouwers waren vanaf dat moment geen klant meer. En de klanten, die het zelf niet gezien hadden, wilden het verhaal checken. In de winkel vertelde de Niet-meer-zo- Slimme-Slager nog weken lang, in geuren en kleuren, wat er gebeurd was. Maar daarna bleven de resterende klanten ook weg. Tja, de Slager en zijn vrouw, zij Rusten inmiddels in Vrede. En de muis ook.
Tijden veranderen. En slagers ook. Het zal u niet verbazen, maar ik ben toch meer van de Bakkers dan van de Slagers. Ik moest eraan denken toen een lezer mij vlak voor de vakantie bijgaande foto stuurde van de Broodbakery in Tilburg. Ooit gebouwd voor een bakker. Mag ik u in deze column het pand tonen dat ideaal is voor een architectuur-columnist op vakantie: het behoeft totaal geen commentaar…….
