Lommerijke Recreatie

“Niet uit elke wolk valt regen!” probeerde ik mijn lief wat op te beuren. Na twee vakantieweken wolken, wind en buien had ze het helemaal gehad. “Maar elke wolk geeft schaduw!” antwoordde ze. Wat ook waar was.

“Als je vrij hebt wil je zon”, zegt mijn lief. “Dan wil je niet in de schaduw zitten”. Ik herinnerde mij het plekje aan het Paterswoldsemeer waar we zo’n twintig jaar geleden een keetje hadden staan. In de Leegte, zo heette het daar. Dat is het zompige stukje veengrond met bomen langs de Groningerweg, vlak na de afslag naar het Scandinavisch Dorp. Tussen het kreupelhout stonden een aantal oude huisjes, of liever schuurtjes, waarvan er een paar geheel vervallen waren. Dat komt omdat je er niks mocht. Er zou een ecologische verbinding moeten komen met het achterliggende  Elsburger Onland. Veranderingen, vernieuwingen, moderniseringen, ho maar. Ik herinner me dat ik een bult zand had laten brengen om de terrastegels opnieuw te leggen. Binnen een week had ik een aanschrijving van het Meerschap Paterswolde in de bus: “Wat zijn wij hier van plan….?” We hebben snel afscheid genomen van ons keetje. Vooral omdat er na twee uur ’s middags geen zon meer kwam. En bomen kappen: ook ho maar!

Tijden veranderen. De behoefte aan eco is kennelijk niet meer aanwezig. Waar jaren lang niets heeft gemogen is een ontwikkelaar in staat gebleken om wél iets voor mekaar te krijgen. Hij kocht voor een habbekrats de eigenaren van drie schuurtjes uit, brak ze af, groef inhammen en voer er recreatiewoningen naar toe. Voor verhuur of verkoop? Ik weet het niet. De schaal van de objecten is van een andere orde dan de keetjes die er nog staan. Maar die zullen nu ook vast spoedig verdwijnen. Wie gaat deze drijvende dozen gebruiken? De bomen staan er nog. Misschien houdt er iemand wél van schaduw?