Hebben Belgen wel smaak?

Voor de Groninger Architectuurprijs waren er, naast inzendingen uit de stad, gelukkig ook vijf projecten uit Haren. Uit alle ingezonden projecten mocht een vakjury zestien selecteren, die definitief meedoen voor de prijs. Als ik dit schrijf zijn deze zestien inmiddels aangewezen. De vakjury mag nu de winnaar aanwijzen en er is ook een publieksprijs. Maar….. alle leden van de vakjury kwamen dit jaar uit Gent. Nou dan weet je het wel: de Belgen maakten een bedenkelijke selectie. Hebben ze een andere smaak misschien?

Bent u wel eens door België gereden? Dat is lachen. Hoe ze daar een twee-onder-één-kap woning bouwen, zonder naar elkaar te kijken…. En hoe ze de zijgevel van een vrijstaande woning geheel dicht metselen, voor het geval er ooit nog wat tegenaan komt…. En die Belgische vakjury moest dus projecten laten afvallen. Van de Harense projecten bleef alleen het Archeologisch Wandelpark De Vork over. Hoezo architectuur? Een mooi project hoor (lees mijn column Blamage), maar totaal onvergelijkbaar met de andere projecten. Want hoe kies je een winnaar, terwijl de projecten onvergelijkbaar zijn. Dat kan eigenlijk helemaal niet. En dat was natuurlijk ook het probleem geworden voor het ingezonden Harense project dat op de foto staat. Zo’n klein huisje kan bijvoorbeeld niet concurreren met het Groninger Forum, of met het mega-appartementencomplex op de Woldringlocatie, waar nogal wat publiek met stemrecht woont. Bovendien viel dit ingezonden Harense project dus niet bij de Gentse juryleden in de smaak. Ze hebben het laten afvallen!

Gelukkig is het wel mijn smaak en ik was dus al lang van plan u te wijzen op dit kleine juweeltje op het eiland de Fokken in het Paterswoldsemeer. Maar omdat het dermate privé is gesitueerd en de bewoners vast geen zin hebben in aanloop, was ik terughoudend. Maar nu zij zelf de publiciteit hebben gezocht, door mee te dingen naar de architectuurprijs, raad ik u aan eens te gaan kijken. Want het is een heel bijzonder gebouwtje. De buitenkant is uiterst sober, met grijze natuursteengevels en kleine raampjes. Het huisje en de vrijstaande berging zijn gemaakt van grove natuursteen. Ze staan samen op een plateau, van flagstones en keien, uit dezelfde groeve. Van een dergelijke compositie word ik warm. Ook het interieur is knap ontworpen. Binnen het voorgeschreven beperkte oppervlak is een mooie plattegrond ontstaan, waar zelfs nog ruimte is voor een vide. Het huisje is piepklein, maar o zo smaakvol. Dat is toch smullen! Daar lust ik wel pap van. Of, zoals de Belgen zeggen, daar lust ik wel patat van.