Architectureluurs

Strakker! Kijk door je oogharen! Losser uit de pols, vloeiender! Verder van het papier afstaan! Aldus de docent tekenvaardigheid.

In mijn eerste jaar studie architectuur in Delft moesten wij grote vellen papier vol schetsen met uitsluitend verticale of horizontale lijnen. Daar zouden we later profijt van hebben wanneer we al schetsend bij de klant ons ontwerp toelichten. De lijntjes moesten zo strak mogelijk en allemaal even ver van elkaar af. Bibberig mocht, maar dan wel met swung. Het ene vel na het andere. Je werd er tureluurs van. Na afloop hield de docent het vel papier tegen het licht en werd je geconfronteerd met het resultaat. Je kon toen al zien wie het presenteren in de vingers zou krijgen.

Ik moest er aan denken toen ik het ontwerp bekeek van Visio aan de Rijksstraatweg in Haren. Eigenlijk hou ik niet van die latjes boel. Stofnestuh! Spinnuh! Kromtrekkuh! En gaat het niet rottuh? De bekende vragen zijn mij niet vreemd. Dat leer ik wel van mijn opdrachtgevers. Deze architect lijkt zich aan die kwesties niet te storen. Hij doet het gewoon. En ik moet zeggen: geraffineerd!

Het is een heel complex wat daar staat. Maar niet alles is nieuw. Dat lijkt alleen zo. De architect moest oude rommel laten staan. Dat was niet lekker voor de compositie. Dus truucte hij de latjes ook op de oudbouw. En zie daar. De verticale lijntjes zorgen voor eenheid in het beeld. En dat is knap. Als je heel goed kijkt zie je het verschil tussen oud en nieuw. In de stijl van de gebouwen en ook aan de kleur van de bakstenen. Zoek de verschillen.

En dat de architect die gekke dakvormen bedacht….. Dat moeten we hem maar vergeven. Niet iedere student trok zijn lijntjes even recht.

I