Witheet
Woedend was hij, een briefschrijver uit Maarwold. Over een wit huis in zijn wijk. Was het toeval? In mijn laatste column in Haren de Krant schreef ik over een ervaring, jaren geleden, met Jan des Bouvrie, de fantastische interieurontwerper en glamour-architect. Die adviseerde mij om een project wit te maken in plaats van rood, omdat eigenaren van witte huizen daar blij van worden. Ik dacht erover na en op een bepaald moment geloofde ik hem en veranderde het ontwerp. Met succes, want het leverde werk op: er kwamen nieuwe opdrachtgevers langs die ook wel een wit huis wilden.
Maar zojuist kwam de brief over een huis dat onlangs door nieuwe bewoners wit gemaakt is en nu, volgens de briefschrijver en vele buren, helemaal niet meer in de wijk past. In de brief worden de nieuwe bewoners verweten dat ze “door hun huis tot een verblindend witte schoenendoos om te bouwen, het vooral doen om op te vallen, om erbij te willen horen. Het is, volgens de briefschrijver, helaas een trend om mee te doen aan een rage, een drang waar ook deze bewoners blijkbaar geen weerstand tegen konden bieden. Simpelheid en nabootserij, gepromoot in televisieprogramma’s of tijdschriften, die je voorschrijven hoe een huis er tegenwoordig uit moet zien … wit en strak. Terwijl de bewoners van onze klassieke villawijk Maarwold toch eigenlijk gericht zouden moeten zijn op hun goed gevulde boekenkast”.
Tja, zo kun je verschillend naar de wereld en naar ons vak kijken. De briefschrijver vraagt zich af wat ik ervan vind en of er een column in zit. Daarom ben ik maar eens gaan kijken. Kent u de wijk Maarwold? In het westelijk gedeelte vind je vrijstaande huizen in grote tuinen, vaak verscholen achter hoge heggen of struiken. Volstrekt anoniem wonen kan daar prima. De huizen zijn gebouwd ergens in de jaren zeventig of daaromtrent. Gemetseld met grote kappen of één-laagse platte bungalows. De meeste zie je nauwelijks.
Het huis in kwestie (links) was gedateerd, het had een traditionele uitstraling met metselwerk en getimmerde boeidelen. Inmiddels zijn de vervuilde stenen gestukt en de ouderwetse schrootjes verwijderd, waardoor het huis eigentijds is geworden en weer lange tijd mee kan. Hoera. Eindelijk weer iemand in de wijk die vooruit kijkt, zou je kunnen zeggen. Dat brengt weer wat jeugdigheid, iets waarmee de wijk blij zou moeten zijn. Ik zou de briefschrijver en zijn achterban willen adviseren maar eens kennis te maken met de nieuwe bewoners. En te wennen aan de nieuwe tijd.
